Terapia tańcem i ruchem jest bardzo bezpieczną forma pomocy psychologicznej. Jest to metoda najmniej ingerująca w delikatny świat wewnętrznych przeżyć, a jednocześnie przynosząca najbardziej trwałe zmiany zapamiętywane również przez nasze ciało. Terapia tańcem pomaga wyrazić w prosty, łatwy, możliwy dla każdego sposób – uczucia, emocje, postawy. Istotą metody jest „wykorzystanie ruchu jako uniwersalnego języka komunikacji niewerbalnej. Symbolu i metafory, które podążają za ruchem” (A. Łukaszewicz 2010, s.53).
Oddziaływania terapeutyczne o których piszę, zmieniają sposób postrzegania i świadomości swojego ciała. Pomagają aktywnie korzystać z zasobów wewnętrznych i zewnętrznych jakie posiadamy. Taniec jest naturalnym sposobem podnoszącym poziom energii i witalności, a także przynoszącym radość (podczas ruchu w naturalny sposób produkowane i uwalniane są do organizmu endorfiny).
Bardzo istotne są również właściwości integracyjne tańca, w sposób praktyczny pozwala on budować zaufanie do innych ludzi i do siebie. Wspólny taniec przełamuje poczucie izolacji.
To dzięki terapeutycznej właściwości tańca i ruchu podnosimy samoocenę, zwiększamy akceptację własnego ciała, możemy w bezpieczny sposób wyrażać własne emocje, nauczyć się je kontrolować. W ruchu i gestach odnajdujemy poczucie własnej sprawczości, aktywnie wyrażamy asertywność, radzimy sobie z napięciami i lękiem, odreagowujemy strach, złość, smutek, radzimy sobie ze stresem, odblokowujemy napięcia w ciele, możemy pozbyć się sztywności i przygarbienia sylwetki – symbolizujących ciężar noszenia swojej sytuacji życiowej.
Trudne doświadczenia życiowe, urazy jakich doznaliśmy zapisują się w pamięci niedeklaratywnej. Nie następuje połączenie z pamięcią deklaratywną , pozostają więc zamrożone w ciele, wyrażając się w napięciach, wadach postawy , różnego rodzaju bólach. Tego typu stan powoduje złe samopoczucie psychiczne i fizyczne.„Badania neurologiczne pokazują, że pacjenci, którzy doznali traumy, zapytani o te wydarzenia mają nieaktywny ośrodek w lewej półkuli, odpowiedzialny za mowę. W tym czasie uaktywniają się za to ośrodki w prawej półkuli, połączone z emocjami i automatycznym reagowaniem. Stanowi to dowód na to, iż trauma nie wdrukowuje się w logiczne, analityczne części mózgu. Wpływa za to na układ limbiczny i niewerbalny region w prawej półkuli, które to maja marginalny związek z myśleniem i procesami poznawczymi” (za: A. Sokołowska 2009, s. 106). Dlatego też terapia tańcem i ruchem staje się coraz bardziej popularną metodą pomocy psychologicznej i nieodzownym elementem w procesie psychoterapii.